ben aşık olunca herşeyi unutan, gözü kararan, gözü başka şey göremeyen, uğruna ölebilecek, anormal seven, hiçbirşeyi umursamayan, oradan gelecek her kötülüğübile sineye çekebilen deli, manyak ne derseniz diyin… öyleyim işte…
ve ben aşık oldum…
yok bu farklı…
daha önce de aşık oldum… gözlerime perde indi, normalde asla kabul etmeyeceğim şeyleri kabul ettim, görmezden geldim, asla dediğim ne varsa, garipsediğim ne varsaolan birine… aaa ama şimdi gözlerim açıldı çünkü…
aşık oldum!
hem de benden yaşça küçük birine…
Oğluma!!!!
ve sanırım ben daha önce aşık olmamışım… daha önce hiç böyle bişey yaşamamışım…
eskiden aşık olduğumu da sanmışım… zaten o zaman da ben bir daha aşık olmam diyordum… aşk saçma bişeymiş geçici bişeymiş tamamen kendi yarattığım bişeymiş diyordum ama gel gör ki anne olunca ben aşık oldum…
gözüm oğlumdan başka bişey görmüyor, onsuz olmak bana zevksiz geliyor, varsa yok O!
onunla uyuyum, onunla uyanayım, onunla gezeyim, gözümün bir ucu onu görür olsun, tuvalete bile girsem kapı açık olsun aynadan göreyim… deli aşık! işte o benim…
acaba blog ismimi de değiştirsem mi??
evet ben kocama da böyle aşık olmuştum, bir süreliğine benim için dünyanın en harika insanıydı ama yok hele bu aşkı görünce o aşk değilmiş… hatta pabucu çoktan dama atıldı ve bir daha da geri gelmez… çünkü gerçek aşk buymuş…
çok sadık bir aşığım…öyle ki ondan başka kimseye dokunmak, sarılmak, öpmek istemez oldum… her saniyem onunla geçsim kimse beni meşgul etmesin… bugün öğrendim kediler de böyle oluyormuş… oh rahatladım belki benim gibi deli başka insan yoktur ( hele sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yermiş ben zaten çocuğumdan başkasına aşık olmazmışım) ama en azından bir hayvan varmış! içim rahat aşkım tam yol ileri…
Bu aşkı bana Kalp Haresi içinde görüntüleyen Ayça ya teşekkürü bile az bilirim! Hayatımın en güzel karesi!
