Sen tatlı tatlı uyanmalar hayal edersin o üzerine kalın formasını giymemek için en içli ağlamasını yaparak seni, senin gözünde bir gestapoya çevirir.
Tartışmaya açık olmayan konularda kararı veren ve uygulatan kişi olmak beni gestapo yapmaz biliyorum fakat karşı tarafın tutumu insanı delirtebilir onu da biliyorum.
Hah duygularını yönetme beceriksizliğinle yüz yüze geldin mi sabahın köründe! Yapılması, olması gerekenle, içli içli ağlayan canın, kanın kaldı mı karşı karşıya içinden geçiriyorsun “cani miyim çocuğa zorla forma giydiriyorum” cümlesini.
O cümle içinde değişik bir hisse dönüşüp yükseliyor, sen sakin kalmaya çalışıyorsun fakat karşı taraf tepkisini keskinleştirip yükselttikçe anlayışlı sakin halinden eser kalmıyor.
O forma giyilecek (çıkar formayı koy istediğini) benim dediğim olacak!
İşte kendimden nefret ettiğim anlar benim için başlıyor. Tamam desem çocuğa kalın forma giydirmeyen ilgisiz anne olacağım, giydirsem gestapo!
Oysa ne güzel uyanmalar hayal etmiştim. Bu suratımın yerinde beceriksiz, kendini de çocuğunu da üzmüş, kendi dediğini zorla yaptırmış yenik bir surat var artık… #annelikherzamantozpembedeğil
Durup kahvemi içerken şu anda öz şefkatim devreye giriyor ve diyor ki; çürük dişe müdahale eden dişçiyi hatırla!
Çürüğü temizlerken “gestapoculuk” yapıyor fakat amaç dişi kurtarmak ve iyileştirmek.
