Kendi Doğrularınla Yaşamak

Aynı düşünmediğimiz çok konu var, olmaya da devam edecek. Yaşam şeklimiz bile farklı olabilir ama birbirimizi kırmadan, yok etmeden bir şekilde yan yana yaşıyoruz.
Olmadı mı kendi doğrusuna çekmeye çalışan? O da oldu ama biz her birimizin farklı bireyler olduğunu, herkesin sınırları olduğunu kabul ettik. Tartışmaların çok sivri olduğu dönemler de oldu, buraya kadarmış da dedim.

Aldım külahımı önüme, çıkardım çuvaldızları, batırdım kendime. Önce ben kabul ettim, olduğu gibi olduğu haliyle kişileri sonra kendi istediğim hayatı ( kişilerden bağımsız, o ne der, bu ne yapar, istemez, ister ben bilirim demeden) yaşamaya. İnat değil, mutluluk… Her adımda mutlu oldum, özgürleştim, kalıpları yıktım o zaman kendi içine sığmam gereken kalıplar da kırıldı, kızgınlık da kalmadı. Onlar da öyle…

Beni mutlu görenler yanımda kaldı beni değiştirmeye çalışmadan ya da gitti. Gidenler de kalanlar da çok sevildi, sevdi hatta kimse gitmedi çünkü sen kendin olduğunda onlar da kendi oldu. Oyun bitti, oyunu devam ettirenler gitti…

Kolay olmadı, göz yaşı ve muz kabuğu. Fakat güzel oldu. Benim kimse için kalıplarım yok, anne baba için bile o yüzden kimseye söyleyecek sözüm de yok sadece mutsuz olduğum yere bir daha gitmem, kin gütmem, gidene kızmam…

Birilerine kendi doğrularıyla yaşamaya izin verenlerin hikayesi. #bizimevinhalleri #loveisalluneed

Diğer Yazıları: Nihan Kayalıoğlu

Bloguma girebiliyorum mu ne?

BLOGUMADOKUNMA!!!
Devamı

1 Comment

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir