Japon çocukları pek çok kültürün çocuklarından daha farklı özellikler gösteriyor. Acaba ebeveynleri onlara nasıl davranıyor da bu çocuklar bizimkiler gibi değil? Japon çocukları genellikle yumuşak başlı, söz dinleyen ve sadık minikler oluyorlar. Bunun sebebi de tabii ki aileden aldıkları eğitim.
Henüz çocukken Japonlar duyarlı olmakla tanışıyorlar ve hassasiyet göstermek nedir öğreniyorlar.
Mesela çocuk bir cam bardak kırdığında, ailesi ona bağırmıyor, sesler yükselmiyor. Fakat meydana gelen kazadan dolayı memnun olunmadığı kelimelere dökülüyor. Bardağa acı çektirdin gibi…
Çocuklar duygusal olarak terk edilmiyor. Anne ve babalar çocuklarıyla güçlü bağlar kurmaya çalışıyor. Mesela sıklıkla kucaklaşıp sarılıyorlar.
Aile yemeklerinde çocuklar ve yaşlılar bir araya geliyorlar. Böylece çocuklar, yaşlıların saygı gördüğünü ve itibarlı insanlar olduklarını öğreniyorlar.
Çocukluktan itibaren dünya üzerindeki her şeyin bir yeri olduğunu biliyorlar.
Ve bu onlara barışı getiriyor.
Sonuç olarak şunu anlıyorlar ki; bağırmak çağırmaya, şiddet göstermeye ve sinir krizlerine ihtiyacımız yok.
