para yaratmak

bu ikilemi nasıl aşacağım?
çalışmadan güzel olanaklar ve eski hayat standardımla ama sevdiğim şeyleri yaparak kendi paramı kendim yaratmak istiyorum. bu nasil birşey derseniz… mesela Latife, mesela Ayça mesela DreamDay mesela Esra Rakıcıoğlu… bu arkadaşlarım aslında çalışmıyorlar, aslında sevdikleri birşeyleri yapıyorlar ve karşılığında para alıyorlar ne güzel… ben de aynı onlar gibi ilgi alanım olan birşey yaparak kimseye gereksinim duymadan her ihtiyacımı karşılayabilmek istiyorum çünkü biliyorum ve inanıyorum ki sevdiğim birşeyi yaparsan karşılığında para sana gelecek… zaten para kaygısıyla da yapılmıyor hiçbirşey ya da para beklentisiyle, sen zaten yapıyor oluyorsun… mesela zeynep, zaten yapıyordu catering, doğum günü süslemeleri ve de davetler için güzel menüler şimdi cafesini açtı! Latife oğlunun fotoğraflarını çekmek için başlamış fotoğraf çekmeye şimdi herkesi çekiyor, ayça ve tarık ın da benzer hikayeleri vardır mutlaka, esra desen zaten oragnizasyon yapmaktan hoşlanırdı şimdi weddingplanner olarak hizmet veriyor…
(aynı mantıkla, piyano çalan ve bana öğretmek isteyen bu tarzda bir arkadaşım olsa da bana piyano öğretse 🙂 ya da bana bir piyano hediye gelse ben kendim de öğrenirim )
böyle şeyler düşünmekle de olmuyor, bir anda kendini böyle bir şeyin içinde buluveriyorsun ve bir anda karşılığında sana para geliyor…
arkadaşlarımı hayatta ne istediklerini ve neyi sevdiklerini bildikleri çin tebrik ediyorum! insan bazen sever de yapamaz onları ayrıca aksiyona geçtikleri için, kendi önlerini açtıkları için yürekten kutluyorum!

diğer taraftan çalışmadan bir bakıcı tutunca demezler mi bu bakıcı niye diye? aslında sebebi şu ben de tıpkı bu arkdaşlarım gibi kendi sevdiğim şeyi yapmak istiyorum, eskisi gibi sabah 7de çıkıp akşam kaçta döneceğini bilmeden, sadece kendini adayarak, herşeyini işe vererek, uyumadan çalışarak, evini unuturak çalışarak ve karşılığında hep daha fazlası istenerek yaşamak istemiyorum… kendi günlük programıma kendim karar vermek, en çok da çocuğuma vakit ayıracak şekilde çalışabilmek istiyorum. severek yapmak istiyorum, her gün ayaklarım geri gide gide gitmek istemiyorum. her akşam bugün oğlumu göremedim diye ağlamak istemiyorum çünkü ben kendimi tanıyorum şayet istediğim gibi vakit ayıramaz ve de uzaklaşırsam Can Ali den ben işimde de başarılı olamam, benim için bunun bir dengede durması lazım ki günümüzde büyük şirketlerde ya da kendi işini yapmadığın sürece seni sürekli daha fazlasını yapmak için motive ediyorlar. şuanda birçok şirkette insanlar mesai saatleri dışında esktra para almadan çalışıyor hatta mesai saatleri içinde çalışanlara kötü gözle bakılıyor. evine medeni bir saatte gitmek isteyene, mesai bitiminde ofisten çıkmak isteyene performans notu kıt veriliyor. tatillerde ve haftasonlarında telefonların açık olsun hala işle ilgili ve alakadar ol istiyorlar hatta öyle ki blackberrylerle maillerini kontrol et iş acilse haberdar ol ve mudahale et istiyorlar tamam istiyorlar da kimse robot değil ki nereye kadar? herkesin bir ailesi var, herkesin yapmayı sevdiği şeyler var, herkesin bir dengesi var nereye kadar böyle yarış atı şeklinde hayatlar? etrafımda ki herkesi kariyerleri yönetiyor, işleri uğruna kendinlerini inanılmaz streslere sokuyorlar tabi ki sokacağız sonuçta geçim kaynağımız fakat bir yandan da sen izin verdikça fazlası oluyor bunu da görüyorum bu içinden çıkılmaz zinciri bir yerde kırmak lazım. ben kırdım oğlum doğduğundan beri çalışmıyorum, hiçbir gün sıkılmadımi hiçbir gün kendimi işe yaramaz hissetmedim, fakat yakın çevremin baskısı başladı başlayacak hadi ama sen de çalış, o kadar okul okudun! ama kocaya sırt dayanmaz ki! sadece çalışarak mı para kazanılır? sevdiğin şeyi yapınca da para gelir, hem de iş yaptığını anlamadan, ayıla bayıla birşeylerle uğraşırken bir bakmışsın ki zaten tün ihtyaçlarını karşılıyorsun…  hele şimdi bir bakıcım olursa hem çalışmıyorum hem bakıcım var! ama ben, en iyisi bir işe gireyim modunda da değilim… ne yapacağım? bir süre kötü bakışlara maruz kalacağım, bir süre fısfıs bu da çalışmıyor ne işe yarıyor fısıldamalarına maruz kalacağım, bir süre o ev hanımı, elini eteğini çekti yorumlarını dinleyeceğim, bir süre çalışmadığım için adam yerine konmayacağım! ne yapayım? ben karar verdim ben iş değil sevdiğim şeyi yapmak istiyorum ben nefes alarak, her güne şükrederek uyanmak istiyorum… benim yapabileceğim en iyi şey tüm bunlara kulak tıkayıp, kendime biraz vakit ayırıp, yavaş yavaş sevdiğim şeyleri yapmak. oğlumla medeni saatlerde görüşürken kendime yeteneğimi ortaya koyduğum birşeyler bulmak için kolları sıvıyorum ve sanırım bulmak üzereyim…
araştırmacı, eleştirici, yorumlayıcı, yaratıcı kişiliğimi harekete geçiriyorum! ebe sobe peri, sena, ceylan, nihanu

Diğer Yazıları: Nihan Kayalıoğlu

Anneyim Ama Önce Kadın

Anneyim Ama Önce Kadın @denizakkayaofficial #ilhamverenkadinlar 17 Aralık 2016 13.00-13.30 @ibsfuar @iccistanbul
Devamı

5 Comments

  • Sana aynen katılıyoum Nihan.Aynı duyguları ben yaşıyorum.İnşallah bir yerden başlaybilir hayallerimizi gerçekleştiririz.

  • ayyyyynı hissediyorum. ama işte sevdiğim serbest işle para kazanmak için cesaret yok, sevdiğim işçi olarak çalışabileceğim işlere de dönemiyorum bebekten sonra. kısırdöngülerde dön dur dön dur.

  • Ah ahh, her gün düşündüğüm şeyler, "ben burada ne yapıyorum?" ya da "bu tasarımcı halimle ben neden düşünemedim bu ürünü" dediğim ve hayıflandığım anlar…Cesaret de yok, kapital de:)ihtiyaç desen -kafamızda mı büyütüyoruz nedir- gani gani ihtiyaç…ya da memur kafalılık işte. "her ay akmasa damlasın ama sbt bişi gelsin mutlaka" kafası… değişmeli bu kafalr ama nasıl?

  • Benim de en büyük hayalim fotoğrafçılık.Bir şekil ben de gireceğim bu işe kafayı koydum. Şu an çalıştığım yer aile şirketimiz bile olsa ben çok stresli bir ortamdayım. Sabah 9 akşam 7 çalışıyorum, eve gidiyorum saat 8'de. Her sabah Begüm'ü anneme bırak, her akşam al, koştur koştur eve git gerçekten bıktım. Hayat bu kadar sıkıcı olmamalı, bir sinemaya bile gidemiyorsan niye yaşıyorsun ki bu hayatta çalışmak için mi yaşıyoruz. Benim de kafamda bir şeyler var Nihancım,girişimci ve cesur olmak lazım.

  • @missred kesinlikle fotografcilik harika bence ustune gitmelisin! ben de yaraticilik gerektiren seylerden acayip hoslaniyorum o yuzden fotografcilik harika hemen basla zaten kursa basladin 🙂
    @cuckan
    bence yok olan seylere bakmakla vakit kaybetme hem de tasarimcisin 🙂 elinde ne kadar guzel bir meslek var! hemen kendin icin guzel birseyler yarat 🙂 hic hayiflanma hemen baska bir acidan bakarak ben de yaparim demeye basla bak goreceksin yapacaksin!
    @deryaze
    sevdigin is nedir? neden cesaretin yok? bebekten once ki isteklerinle sonrakiler ayni olmayabilir bence bu gayet normal 🙂 ben de ayni sekildeyim hatta ben bebekten onceki isime donmeye cesaret edemiyorum o tempoya uyamayacagim icin ya da uyarsam bebegimden kopacagim, alakasiz olacagim icin. belki de onun hicbir evresini yasayamacagim icin…
    @ahu
    nedir hayalin nedir? mesela suanda senin paraya ihtiyacin yok gecim ve gelecek derdin olmayacak deseler ne yapardin? ne yapmak isterdin?

Ahu için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir