Babası sayesinde bu anne sonunda kendine zaman ayırdı…
Yağışlı hava muhalefeti nedeniyle evde geçen iki günlük süreçten sonra bugün babamın önderliğinde dışarı çıktık. Aman yanlış anlaşılmasın dışarı derken kapalı bir dışarı 🙂 ama o bile çok güzeldi… üstelik babam sayesinde kendi kendime birşeyler baktım! Şu tüketim manyaklığından ben de nasibimi aldım! Üstüme başıma birşeyler alayım dedim dünya pahalı arkadaş, evet hep Can Ali ye alıyordum kendime bakmıyordum bile bugün bu gerçekle ben de yüzleştim! Kendime iki mağaza belirledim, üstüme başıma birşeyler aldım ama bu sefer kendime kot almayacağım dedim çünkü benim alışveriş anlayışım ayakkabı ve kot almaktır fakat ihtiyaçlar baş gösterince üstüme bişeyler almam gerektiği için fokusumu bu yöne çevirdim…
Girdim mağazaya topladım tüm beğendiklerimi sonra da denedim, beğendiklerimi ve makul fiyatta olanları da aldım… Sonra diğer mağazada da aynı işlemi yaptım… Bu sırada uyanan Can Ali babam tarafından itina ile bakılmış eğlendirilmiş hem de ayakkabıları bende olmasına rağmen… İşlemleri tamamladıktan sonra doğruca babamların yanına gittim ve acıkmış olan oğluma çok sevdiği balık çorbasından yedirdim… O sırada babası da geldi ve babam da nöbeti ona devretti… Ben gezmeyi seven mümkünse bazı günler eve uyumak için bile çok geç saatlerde gelmekten hoşlanan biriyim… Bu durumda devirli çalışmak gerekiyor. Zaten bu durumumu bu benliğimi birilerine hala kabul ettirebilmiş değilim. Haaa bazı günlerde de çelişkiler sağolsun evden dışarı çıkmam… Hiç istemem çıkmak hem de öyle ayda bir falan değil baya baya haftanın bçoğu günü evde olmakisterim ama damarlada dışarı çıkma isteği dolaşmaya başlayınca eve getir getirebilirsen beni… Ordan oraya ordan arkadaşlara ordan başka bir yerlere hatta ansızın şehir değiştirip birkaç gün orada kalmaya bile varım ben…
Bugün benim için, kendi çapım için az ama uzun zamandır yoğun bir gündü! küçük bir dolap derlemesi yaptım önümde ki eventlere hazırım 🙂
Babanın gelmesiyle yüküm ağırlaştı, puset Can Ali, çantalar daha bakacağım birkaç vitrin aynı zamanda eğlendirilmesi gereken Can Ali varken daha çok enerji gerekiyordu 🙂 Ama yine de üstesinden geldim… Az önce minik meleğimi de uykuya daldırdıktan sonra kendime bu postu yazmak için vakit ayırdım… Bundan sonra yapılacaklar arasında CV hazırlamak da var ki o birkaç gündür baya vaktimi alıyor. Başlıyorum yazıyorum siliyorum tekrar yazıyorum, ama biliyorum bir anda kendiliğinden dolacak sayfalar… Aslında ben az öz ve tek sayfacı CV ciyim ama bu iş için benden kenar süslü bir CV istendi… Pamuk eller klavyeye…
Bugün sırtımı yatağa yaslarken biliyorum yüzüm gülümseyecek ve şöyle geçireceğim içimden: İnsanın kendi gibi olması gibi birşey yok…
Öyle değil mi ama? Kaç kişi sizi siz olduğunuz için ama tam olarak siz olduğunuz için sevebiliyor? Hiç değiştirmeden, hiç oflamadan puflamadan yanınızda durabiliyor?
Ben ki bugün kendi tahammülsüzlüğümden şikayet ederken, birinin istediği gibi bir hayat yaşamaya zorunlu olunca ne kadar patlamaya hazır bomba gibi dolaştığımdan bahsederken… Aslında bu zevki ve keyfi bugün ben yaşadım çünkü ilk defa aman babam sevmez onu yapmayım, gitmeyim, istemeyim, annem beğenmez almayım, giymeyim, söylemeyim, yapmayım, kocam o zaman beni sevmez, yanımda durmaz, bana yardımcı olmaz, sıkılır, kızar, beli ağrır diye düşünmeden bir gün geçirdim sonunda! Oh ya ohhhhhh
