Her hikayenin bir sonu, her sonun da yeni başlangıçlara açılan bir veya birden çok kapısı vardır.
Vardır da yönetmen koltuğuna geçip yaptığının sorumluluğunu alanlar için.
Seçimlerinin sonuçlarını kabul edip içinden geçenler için.
Vazgeçişlerinin bedellerini kabul edenler, açılan yeni kapıları fark eder çünkü bir diğerini kapanmıştır.
Diğerlerinin hayatında kişiler değişir olaylar güçlenerek devam eder; ta ki anlayana kadar. Hayat anlatana kadar.
İşte o zaman bütün kapıların aslında açık olduğunu kendisinin açıp ya da açmadığını yani hayatının yönetmeni olduğunu kabul etmiş olur. Bahsi geçen kabul budur.
