Çünkü baba olmak “bebek bakıcısı” değil ebeveyn olmak demektir.
Babalar Günü gelmişken, mamatoga.com sitesi kurucusu ve bir blogger anne olan Jenny Witte’in bir yazısını paylaşmak istedim. Bu yazıyı yazarken bazı kimselerin biraz kızacağını düşünmüş. Fakat babalar ile ilgili değiştirmemiz gereken bir şeyler olduğunu savunuyor. Ve anlatmaya başlıyor…
“Çocuklarım olmadan dışarı çıktığımda, insanlardan belki de 9-10 kez şu soruyu duyuyorum: ‘Çocuklara eşin mi bakıyor?’ Şimdi bu soru sadece ‘insanların hep söylediği sözlerden biri’ diyebilirsiniz. Fakat bence o kadar da normal ve doğru değil.
Ebeveyn olmak, full time bir ‘iş’ ve bu sadece anneler için full time bir iş olmamalı. Evet, pek çok baba hatta tamamına yakını, ev dışında bir işte çalışıyor olabilir (muhtemelen para kazanıyorlar). Ancak bu yine de, onların ebeveyn olarak herhangi bir sorumlulukları olmadığı ve ebeveynliğin onlar için de ‘full time iş’ olmadığı anlamına gelmez. Ev işlerini yapmak zorunda olmadıkları anlamına da gelmediği gibi… Bir babaya ‘bebek bakıcısı’ gibi davranmak, babaların, çocukların hayatındaki rolünü devalüe eder. Oysa ki çocukların hayatında, babaların rolü, annelerin rolü kadar önemli.
Yeni Doğan Bebekle Baba Arasında Bağ Kurmak İçin 12 Yol
Ben artık, eski moda, çocuklarla sadece anne ilgilenmelidir, annenin birincil görevi çocuklara bakmaktır, iyi bir anne olmak her şeyin önündedir düşüncesinden yoruldum. Reklamlarda bile görüyorsunuzdur, baba bir markette, çocuk bezlerinin olduğu reyonda bulunmaz, bulunsa da tepkilidir. ‘Bebek bezi mi? O da ne!’ der gibidir. Konuyla tamamen ilgisizdir.
Ya da TV için çekilen sitcom’larda, anne bir akşam dışarı çıkar ve baba, çocukların geç yatmalarına izin verir, zararlı şeyler yemelerine müsaade eder, çünkü anne değildir, o babadır. Bu tür tasvirler, annelerin ve babaların belirli ebeveynlik kalıplarına sokulmasına yardımcı oluyor, bu rollere uyulması gereğini teşvik ediyor.
Bu durumun aslında ne kadar gülünç olduğunu, rolleri değiştirerek birkaç örnekle anlatmaya çalışacağım.
Mesela bir markette çocuklarıyla dolaşan bir anneye rastladınız; ‘Aa görünen o ki bugün çocuklara sen bakıyorsun..!’ der misiniz? Hayır! Elbette demezsiniz. Eğer eşim olmadan, çocuklarımla tek başıma bir yerlerde dolaşıyorsam, hiç kimse bana çocuklara o gün benim ‘çocuk bakıcılığı’ yaptığımı söylemez.
Çocuklar ve eşle birlikte bir organizasyona gidersek, orada bir ‘aile’ vardır. Fakat ‘koca’ oradaysa ve ben o etkinlikte değilsem, eşim ‘çocuk bakıcılığı’ yapıyor oluyor. Oldukça saçma gelmiyor mu kulağa?
Diyorum ki, süregelen algının aksine, babalara da hak ettikleri ebeveynlik sıfatını verelim ve onların ebeveynlik konusunda beceriksiz oldukları algısını yıkalım. Yani hayır, çocukların babaları, onlara ‘bebek bakıcılığı’ yapmıyor, onlarla vakit geçirmeyi sevdiği için bunu yapıyor. Ve şunu görmek, söylemek istiyorum. Beraber geçirdikleri bu zamanda, ebeveynlik yapıyor, mükemmel bir aşçı olduğu için onlara fast food yedirmek yerine sağlıklı besinler veriyor, kızımla resim çiziyor, oğlumla birlikte film izliyor, ev işlerine ve çamaşırların yıkanmasına yardım ediyor. Hayır ‘bebek bakıcılığı’ yapmıyor, sadece ebeveynlik yapıyor ve oldukça iyi durumda.
Babalar aslında, doğurmak ve emzirmek gibi görevlerden mahrum kalsalar da; çocukları öpebilirler, çay partileri verebilirler, beslenme hazırlayabilirler, bebeğin bezini değiştirebilir; burnunu silebilirler, uyutabilirler, ebeveynlerin yapabildiği her şeyi en iyi şekilde yapabilirler. Bu Babalar Günü, babalara ebeveyn olmaları için bir şans verelim.”
mamatoga.com
