Dün ekmekleri istenilen incelikte kesemediğimi duyan ekipler bu sabah denetime gelmişler. Asayiş berkemal!
Ha bu arada bana o yumurtayı neden öyle yapıyorsun iyice karıştır, yok peynir erit, tereyağ kokut diye akıl veren sevgili yol arkadaşlarım.
Ben yapıverseydim o çocuk parmaklarını yerdi deyip mesaj atan denetimciler, tutturamazsan tuttururcular kendinize ve aşçılığınıza çok güvendiğinizi biliyorum lakin bir sakin!
Her sabah aynı kıvamda, asla değişiklik yapmadan pişirilmiş, aynı tavuğun altından alınmış yumurtalardan her gün aynı ahenkle karıştırılmış ama omlet olmayan, sarısı ile beyazını ayırt edebildiğimiz fakat göz göz olmayan yumurta tarifimi sizlerle paylaşacağım.
Tereyağını nereden getirttiğimi, ne taklalar attığımı, neler denediğimi anlatmayacağım çünkü ben iyi yumurta yapan anne değil çocuğunu iyi anlayan anne olmaya çalışıyorum.
Hiçbir şey yapamasam, senin bu duygunu anlıyorum ve seni seviyorum diyebilmek için uğraşıyorum.
Öfkelenmeden, onu kendi küçüklüğümün gölgesinden değil olduğu gibi görmek için aynadaki buğu siliyorum. Kendi düğmelerimi ilikliyor, dikiyor ve gerekirse değiştiriyorum.
Çocuğumun sorunlarına çözüm üretmek kaygısıyla hareket eden bir ebeveyn değil; seni onaylamadığım zaman da seviyorum, kızdığım zaman da seviyorum, seni tam olarak anlamasam da duygunu görüp anlıyorum, seni dinliyorum, senin için buradayım tavrında bir ebeveynlik sergilemeye çalışıyorum.
