Kuyruk Vakası

Kontrol Manyağı Bir Annenin, Oğlunun Saçını Keserlerse…

Anneme Can Ali’yi çok nadiren bırakıyorum, zaten kendisi de buralarda pek olmuyor… Şöyle diyelim hani Can Ali doğduğundan beri toplam bırakma sayım bir elin beş parmağını geçmemiştir. Marifet mi hayır, sadece şöyle bir hissiyatım vardı: ben bildiğimi okurum senin dediklerin bir kulağımdan girer öbür kulağımdan çıkar, biz anne değil miyiz??? sen çok biliyorsun!
Anne olunca böyle mi oluyor acaba? Kendi kendine şöyle mi deniyor? Bu da yeni anne oldu kırk yıllık anne olan bana iş öğretmeye kalkıyor çok biliyor çoook!
Evet ben de biraz fazla biliyorum, kendi bildiğimi okuyorum, ben nasıl istiyorsam öyle olsun istiyorum, en azından bu konuda bunu başarabilmek istiyorum, sonuçta o anne oldu hem de iki kere ve de istediği gibi yetiştirdi oğlunu da kızını da. Ben de kendiminkini yetiştirmek istiyorum… Tabi ki tavsiye alıyorum, tabi ki görüş alıyorum, okuyorum, araştırıyorum, annelere soruyorum ama soruyorum sormadan şu şöyle olacak bu böyle olacak dendi mi sakin kalıp bildiğimi okuyorum ama inat olsun diye değil evet karşımda ki bana iyiliğim için yardımcı olmaya çalışıyor ama ben istiyor muyum? veya o bana kendi fikrini söyledi diye uygulamaya geçirmek zorunda mıyım? Münazara da etmiyorum, hayır çünkü ailede münazara başkanı diye adım çıkmış, fikrini söyleyip savununca münazara başkanı oluyorsun çünkü 🙂
Neyse aslında gelmek istediğim konu şuydu, hepimizin huzuru için, münazaraya girmemek için, dediklerini dinlemiyorum diye kimseyi üzmemek için, inatlaşıyor dedirtmemek için, yük olmamak için, bana bırakmasaydın o zaman dedirtmemek için, işine geldiğinde bırakıp gidiyorsun ama benim de hakkım var istediğimi yaparım dedirtmemek için bırakmadım… kimselere… Adeta bir kaplan kesildim ve doktora gitmek dışında bırakmışlığım olmamıştır şimdiye kadar. Nüfus cüzdanı çıkarttırmaya bile beraber gittik, ameliyat oldum yanımda yatırdım, kuaföre beraber gittik, akşam 20.00 den sonra program yapmadım, son 2 senedir olsa olsa 2-3 kez yapmışımdır… Bu fazla kontrolcü yaklaşımımın sebebi, kimselere yük olmamak için herşeyi kendim yapmaya çalışmamamın altında yatan nedenler bunlardı… Her akşam aynı saatte yıkayıp, yatırmam, duş aldırmam, soğukta parka götürmem, kalın giydirmemem, emzirmem, yedirme manyağı olmamam, hemen ilaç dayamamam, biraz piskopat gibi yaklaşmam hepsi ama hepsi dert oldu kimilerine… Yahu kimse de bravo Nihan demedi! desinler diye yapmadım ama güzel şeyler için bile suçlandım, yahu biz mutluyuz? Kediye elletme, köpek tü kaka, aaaa hergün banyo??? olmaaaaazz.. henüz doğum yapmamışların gözünü korkutmayım ama lohusayken bunlar hiç çekilmez oluyor, siz kucağınızda ki bebişle şaşkın şaşkın etrafa bakarken iç sesinizi bastırmaya çalışan bir sürü dış ses oluyor, ben ne yaptım? Odaya kapadım kendimi… Bu sefer çocuğu göstermiyor olduk… Tamam onların da ilk kez torunu oluyor ama onlar anne oldular? baba da oldular… beni en iyi onlar anlamalı…
Ez cümle nasıl oldu da oldu ben Can Ali yi geçen gün 2 saatliğine Anneme ve Savaş’a bırakarak (şıracının şahidi bozacı) iki yan binada ki kuaföre gittim, nefesim de üzerlerinde 🙂 içimden diyorum ki oh be ne rahatmış anneanneye bırak kuaföre git, oooh yanında baba da var, ay ne güzel demek böyle oluyormuş benim de rahatlama zamanım gelmişti zaten, hem bak onlar da bensiz bir arada olmak isterler CAn Ali ile derkeeeeeen… Mutlu mesut kuaförde işlerimi hallederken eve döndüm koşuyorum -hani kuaföre giderek zaten insanlara yük oldum bari koşarak gelip gideyim, aslında tamamen iyi niyetliyim kimseye yük olmak istemiyorum, nihan da bize bırakıp bırakıp gidiyor ne biçim anne demesinler, süse, gezmeye gelince bırakıyor, biz alalım götürelim dedik mi yok diyor… Ayyy bir kez kayınvalidemi çok üzdüm, bana bırak git gel al gel dedi… yok bırakamam, yo yo bırakamam, valla anneme bile bırakmıyorum, bırakamıyorum, olmaz dedim valla da dedim… üzüldü ama napayım 🙁 neyse koşarak dönüyorum kuaförden eve bir heyecanla girdim. Savaş ayrı bir panikli havada hoşgeldin falan diyip etrafımda dönüyor, bir garip bir hava var evde… Anlayamadım önce, sonra sonra evet sonra bir de ne göreyim!!!!!!

KUYRUK GİTMİŞ!!!!! KUYRUK YOK!!!!

Şu kadarcık kuyruğun kime ne zararı olmuş olabilir??? Can Ali ye bir zararı olabilir mi?  Ben o kuyruğu çok seviyordum dostum neden kıydınız ona? Üstelik daha önce annem ve savaş la tartışma konusu olmuştu biliyorlardı saçını çok sevdiğimi kestirmek istemediğimi, çok uzun değildi sadece bir tutam saç. Terliyormuş yahu bu çocuğun kafası doğduğundan beri terliyor, terlesin ben kurularım terliyor diye kafası hep kabak mı olacak? üstelik kabaklıktan yeni yeni kurtulmaya başlamışken. Herşeyi geçtim ben size çocuk emanet ediyorum siz tutup saçını kesiyorsunuz yokluğumdan istidafe. Olmaz olmaz hayır bu haksızlık… Ağla ağla… derhal eve gittim, Savaş ı da bıraktım orada, kimseyi görmek istemiyorum, beni acımla baş başa bırakın. Bütün gece ağladım sabah uynadım hala ağlıyorum, içimden bişey koptu o kuyrukla… İlk saç… gitti, hayır bir de annem var, bari o deseydi yapma oğlum bak Nihan bana da kızar sen kendin konuş onunla yap diye engel olsaydı… yok… içim acıdı acıdı…  Üstelik Can Ali sürekli Ayten, kesti, saç diyip duruyor sonra baba kesti… çocuk da olaya üzüldü. Hayır kakasını parçası zanneden 19 aylık bir çocuk saçı kesilince ne oluyor acaba üstelik anlık bir hareketle… demek ki böyle oluyor. Bugün bu olayın üzerinden dört gün geçti ve evimize gelen ilk kişiye anneanne saç kesti, baba kesti diyor hala…

Çaresiz kabullendim durumu, aslında basit bir saç kesme mevzusu değil olay, olay ben yokken, en yakınım iki kişinin el birliğiyle beni üzecek bir şeyi hiç düşünmden yapmış olmaları ve karşılığında üste çıkmak için özür dilemek yerine bağır çağır yapmaları… Gitti giden… tamam saç uzar, ama benim hayatımda hep böyle birileri ya benim varlığımda ya da yokluğumda müdahale üstüne müdahalede bulunuyor. Ben varken dırdır yöntemiyle veya yıldırma yöntemiyle ben yokken de bir fiil uygulamaya geçerek…

Savaş yaptığına çok üzüldü, özürler diledi, birkaç gün beni de Can Ali yi de göremedi… o kuyruğu kestiğiyle kaldı bense kuyruksuz Can Ali ile…

kendime not: Oğlun konusunda Kontrol manyağı olun da ne oldu? Engel olabildin mi birşeylere? Şimdi bak başına geldi, senin yokluğunda istemediğin bir şey oldu, ve bu olacak! Engel olamayacaksın herşeye!!!

 

Nihan

Diğer Yazıları: Nihan Kayalıoğlu

uyku…

Can Ali yi her aksam en geç 19.30 gibi yıkıyorum (bazen babasıyla...
Devamı

8 Comments

  • twitterda da yazmistim, cok uzuldum bu olaya. ne desem bilemedim? ama iyi olmus hissettiklerini uzun uzun yazman.
    ne kadar kontrol etmeye calissak da bazi seyleri engelleyemiyoruz…
    Cupcake tadinda bir gun diliyorum sana ve Can Ali`ye;)

  • ya canım,gerçekten üzücü,anlayabiliyorum hassasiyetini,annem de Cerenin saçına takmış durumda.

    çok kötü gözükmüyo neyseki Can Ali’nin saçı:(

    • çok sağol Derya cım her zaman ki gibi desteksin 🙂
      o kayıp Can Ali nin değil benimdi ama geçti bitti hatta enteresan bir şekilde bir kuyruk daha oluşu :)))

  • Nihan’ cım ,
    Yazını okurken çok benzer olayları ben de yaşadığım için hüzünlendim. Hele ki eve ilk geldiğim zaman yaşadıklarım.. su ver , su verme,emzir ,çok emziriyorsun, doymuyor , çok verdin v.s v.s 16 yıl sonra hala taptaze..Herkes yardım etmeye çalışıyor ama kimsenin aslında bir yardımı olamıyor…Bunca zaman sonra sana söyleyebileceğim kendine vakit ayırmayı atlama… Ne sanslısın ki sen de hepsinden var bir çocugun anneanne, dede, babaanne ile geçireceği zaman da kıymetli, o anıları da o hafızasına alacaktır ve unutmayacaktır…Ayrıca her yaş ayrı güzel emin ol.. Keyifli bir yeni yıl dilerim..

    • Didem hanııııım 🙂
      bence bu anılar hep taze kalıyor 🙂 bizi de genç tutuyor 🙂 ben kimse bana karışamasın diye herkesden uzak durdum 🙂 kendimi odaya kapadım yeni yeni çıkmaya başladım :))) kesinlikle çok haklısın çocuğun diğer aile fertleriyle olan ilişkisi de çok önemli 🙂 ben zaman destekliyorum da kimse beni desteklemiyor benim kurallarımı yıkıp kendi kurallarını koymaya çalışıyorlar sorun da o zaman çıkıyor… seni blogumda görmek ne güzel bu arada :)))

  • Merhaba aynısının daha da acı versiyonunu ben bu gün yaşadım çalışıyorum boşandım ve ailemle birlikte yaşıyorum oğlumun saçını milimetrik hesaplarla kestiren onun üzerine titreyen bir anneyim ve bunu annem çok iyi bilmesine ragmen çocuk terliyo hastalanırdıye evde kendi kesmiş yavrumun saçını maffetmiş yamuk yumuk asla şekil almaz kanser oldum resmen kolay kolay aglayan bi insan olmamama ragmen saatlerdir hıçkıra hıçkıra aglıyorum sanki canımdan can gitti nasıl yapcam nasıl şekil verdirecem kafayı yiyecem yazını okuyunca kendimi buldum sanki tek annem anneligi biliyo benim çok zıddıma yetiştirmeye çalışıyo azcık mudahale ediyim çocuk benim şakayla onun annesi benim diyo çıkıyo sevmesi çok güzel ama bu kadarı çok canımı yakıyo

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir