Bebeğimiz her ağladığında onu sakinleştirmeye çalışmalı mıyız, yoksa kendi halinde bırakıp susmasını mı beklemeliyiz? Bu konuda kayınvalide, kız kardeş, eş herkes bir şeyler söyler, “aman bırak ağlasın susar ne de olsa, şımartma” gibi tavsiyelerde bulunabilirler. Ancak bu ne kadar doğru? Peki üzerinde çok farklı görüşün olduğu bu konuda yapılan yeni araştırmalar ne diyor?
Bu araştırmaya göre içgüdülerinizi dinlemekte haklı olduğunuzu onlara söyleyebilirsiniz.
Yapılan yeni bir araştırmaya göre, ağladığında sarıldığımız bebekler büyüdüklerinde, daha sağlıklı, daha az depresif, cana yakın, empati duygusu güçlü ve daha üretken yetişkinler haline geliyor.
Notre Dame Üniversitesi Psikoloji Bölümü’nden Profesör Darcia Narvaez’in araştırması, bebekler ağladıklarında, onları yalnız bırakmanın ve ağlamalarına izin vermenin, onların gelişimini olumsuz yönde etkilediğini söylüyor.
Tribine Media’ya konuşan Narvaez, ebeveynlerin, bebeğin ilk aylar ve yıllarında, onları kucaklamalarının, sallamalarının, onlara dokunmalarının; hayatlarının geri kalanını etkilediğini ve bebeklerin beklentilerinin de aslında bu yönde olduğunu söylüyor.
“Bebekler bu şekilde daha iyi büyürler. Onları sakin tutmak önemli, çünkü kendi hallerinde ağlamalarına izin vermek, bebekleri stres ve baskı altında tutacaktır.
Bebeklik çağlarında ilgi görmeyen kişiler yetişkinliklerinde de daha fazla stresli olma eğilimindeler ve herhangi olumsuz bir durumda kendilerini sakinleştirmekte güçlük çekiyorlar.”
600’den fazla yetişkinin incelendiği araştırmada, bebekken ebeveynleri tarafından kucaklanan yetişkinler, zihinsel anlamda daha sağlıklı ve kaygı bozukluğu gibi rahatsızlıklara da daha uzak.
Araştırma aynı zamanda, kucaklaşmanın yanı sıra, bebekken ebeveynlerinden şefkat gören ve onlarla olumlu, kaliteli zaman geçiren yetişkinlerin, daha sağlıklı bir şekilde güçlüklerle başa çıkma becerisine sahip olduğunu da gösteriyor.
Prof. Narvaez’in bulguları, dünyaca ünlü çocuk hekimi Dr. Armeet Singh’in araştırmaları ile de örtüşüyor. Çocukken aileden sevgi ve ilgi görmek, kişinin gelişimi açısından son derece önemli, kritik bir nokta.
Dr. Singh, “Özellikle ilk dört ila altı ay arasında, bebeklerin ebeveynleri veya bakıcıları ile aralarında özel bir bağ kurmaları, gelişimleri için çok önemli.” diyor ve şöyle noktalıyor: “Bebekleri ağlarken kendi hallerinde bırakmayın, çünkü onlar kendilerine yardım edecek birini arıyorlar, bebeklere cevap vermemiz gerekiyor.”
