İlişkilerinizde ilgi, şefkat ve bakım almayı, vermek kadar doğal karşılayabiliyor musunuz? Hem birlikte hem de yalnız kalabiliyor musunuz? Peki ihtiyaçlarınızı müzakere edebiliyor musunuz?
Geçen hafta hthayat’ın düzenlediği Nilufer Devecigil seminerinden beri bunlara bakıyorum. Sağlıklı ilişki kuran yani ilişkilerine güvenli bağlanan kişiler bu şekilde tanımlanıyor hem de ilk yıllardan itibaren!
Küçüklüğüme dönüyorum, bugünüme bakıyorum. Karmaşık bağlanmış biri olarak yardım edebiliyorum, ilgi gösterebiliyorum fakat almak konusunda tam bir kazuletim sanki burnum yere düşecek!
Neyse, pazar günü lastiğim patlayınca aynı gün içinde hem kardeşimden hem de hayatta en son yardım isteyeceğim kişiden yardım istedim ve de aldım!
Sandığım gibi olmadı!
Bir yandan kendimi borçlu, aciz ve muhtaç hissetmeden, ezilmeden almayı öğrenirken; karşımdakilere de bunun tadına bakma fırsatı yarattım, bir çeşit onların zaferi olarak da görüyormuşum.
Oooo ayrıca bazen, karşımdaki kendini bana borçlu hissetmesin, aciz hissetmesin sonra ben de yardım kabul etmek zorunda kalırım diye yardım vermekten, ilgi göstermekten bilinç dışı kaçındığımı da fark ettim!
Fark etmek yetmiyor tabii ne almayı ne de vermeyi abartmadan, aynen şu anda tecrübe ettiğim -hem birlikte hem de yalnız olmayı öğrendiğim- gibi öğreneceğim. Ne bir uçta ne de diğerinde olmadan kendimde bir klik sesi duyacağım… İhtiyaçlarının anlaşılması ve karşılanması gibisi yokmuş teşekkürler Nilufer Devecigil 🙏🏻
