Üzgünüm…

Sabah çayır çayır çalan telefonun sesiyle uyandım, belki bir gece çokça şebo dinleyip sabaha kadar da tek başıma ya da sevglili ev arkadaşım melo ile içip eğlenmiştik belki kendi başıma içmiştim belki de sadece öyle bir akşam geçirmiştim içmeden kendi kendime ama cayır cayır çalan telefona efendim dedim!
Evet efendim dedim gelen aramalara genelde efendim derim evet prensiplerimden biri… Annem arıyordu bakamamıştım bile kimin aradığına ama sesinden anladım taramalı tüfek gibi çatır çatır tar tar konuşuyordu! uyuyor musun sen? allah seni bildiği gibi yapsın! üleknin canı acıyor, içimiz kan ağlıyor sen hala uyuyorsun! hemen hazırola geçtim anlamadım ki ne oluyor kaç yaşındayım 19 mu evet evet 19…
ne mi olmuş Ahmet Taner Kışlalı nın cenaze törenine gitmek yerine uyuyormuşum…
Ölmemiş…Öldürülmüş…
Bense uyuyorum! Annem de beni bu yüzden azarlıyor çünkü ben uyuyorum!
Duyarlı bir Türk Genci olarak okumuş, saygılı, akıllı, vicdan sahibi bir Türk Genci olarak uyuyorum! Anneme o zaman isyan etmiştim çünkü o bana uyumak yerine cenzeye gitmemi vazifemi yerine getirmemi duyarsız bir Türk Genci olarak ne kadar boş olduğumu söylüyordu! Hemen kendime geldim! Robota bağladım ve de kalkıp cenazeye gittim…
Giderken de yanıma kimseyi alamadım çünkü biz 80 kuşağı apolitik yetiştik! Sesini çıkarma yoksa hapse girersinlerle büyüdük, düzene karşı gelirsen babana işkence yaparlarla büyüdük çünkü böyle olmuştu… 12 eylül de beni hastaneden eve getirirlerken yaşadıklarını anlatıyorlar da babamla annem cidden tablo korkunç… Ayrıca okulda da böyle şeylerle beslenmedik, biz anca mefaülün faülün nedir, haçlı seferleri nasıl sonuçlanmıştır gibi güncel olmayan konularla büyüdük, eğitildik! Bunlar da gerekli bunlar da öğrenilmeli ama hiç mi bugün ne oldu diye konuşulmaz? Hiç mi önemli olaylar hakkında azıcık da olsa bilgi verilmez?
Ben ki Uğur Mumcu nun ölümüne canlı şahit olmuşum, günlerce öldüğü yerde mum yakmışım, soğukta olan bitene dimdik sessiz protesto etmişim! Evet işte sessiz protesto bize bu öğretildi… ve sonra ne mi oldu???
Sessiz sessiz uzaklaştık olaylardan, sessiz sessiz kabullendik bu ülkede aydınlar ölecek, faili meçhul olarak kalacak, terör yüzünden gencecik insanlar ölecek, günde 3-5 şehit haberi alıcaz…
Susma sustukça sıra sana gelecek diye ışıkları söndürdük senelerce, sessizce protesto ettik ama aslında sustuk belkide? susup kabul ettik olanı biteni? hayır demiyorum ki kıralım dökelim ama işte olan meydanda…
gün bugün 26 şehit 26 ana yüreği 26 baba yüreği yanıyor! evlerine ateş düştü, yürekleri kor gibi sızlıyor…
Ben o gün kalktım Ahmet Taner Kışlalı nın cenazesinin olduğu gün kanımın delirdiği yaşlarda uyudum! ama annem beni aydı! uyandırdı kalk silkelen ve de sen de orada ol dedi… kimse gelmedi benimle tek gittim… yaptığımı da çok anlamadım ama gittim… Ama şimdi ben oldum! O gün anneme kızan ben bugün teşekkür ediyor… ve şunu öğrendim aslında susmuş gibi gözükmüşüz ama bizden önce ki jenerasyonun anlamadığı birşeyi biz anlamışız… biz insanlar ölmesin, biz barış olsun istiyoruz, tüm mozaiğiyle, tüm renkliliğiyle bu ülke birlikte huzur içinde yaşasın istiyoruz. Ötekileştirmemeyi öğrenmişiz, susmuşuz ama susarken benliklerimizi değerlerimizi yitirmemişiz, farklıya tü kaka dememeyi öğrenmişiz, çünkü bugün yine bakıyorum da bizi yönetenler, muahlif olanlar, yönetmeyip yöentime aday olanlar herkes ama herkes bir dalaş içinde o ona sen yönetemedin diyor öteki çözüm bulmuyor, o ona sen yapamdın diyor ama atı alan üsküdarı geçiyor!
Ey türk Genci vicdanlı, akıllı, sevgili, bilgili, Türk Genci birinci vazifen “Yurtta Sulh Cihanda Sulh”

Bugün olanlara çok üzüldüm… Tüm gün ağladım hala da gözlerim yaşlı, içim sızlıyor, midem ağrıyor…
Ülkemizin başı sağolsun, şehitlerimizin mekanı cennet, ailelerinin sabrı allahtan olsun…
Herkes sevgiyle kalsın…

…………………………………………………………………